کد مطلب:68920 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:222
همانگونه كه «غدیر» پرچمی بر بلندای تاریخ است كه از آن نور سبز «علی ولی اللَّه» می درخشد، مسجد غدیر هم تیری به چشم دشمنان ولایت بوده كه بنای گِل و آجری آن بعنوان سندی زنده از غدیر در قلب صحرا می درخشید. از همین جاست كه دشمنان كینه توز علی علیه السلام كه درِ خانه اش را آتش زدند و تابعین آنان در طول قرنها هرگز چشم دیدن چنین بنای اعتقادی- تاریخی را نداشتند. آثار مسجد غدیر كه توسط پیامبر صلی اللَّه علیه و آله و اصحابش علامت گذاری شده بود، اولین بار بدست عمر بن الخطاب از میان برده شد و علائم آن محو گردید. بار دیگر در زمان امیرالمؤمنین علیه السلام احیا شد ولی پس از شهادت آنحضرت، معاویه ساربانی را با دویست نفر فرستاد تا آثار غدیر خم را با خاك یكسان كنند! در زمانهای بعد بار دیگر مسجد غدیر بنا شد و از آنجا كه كنار جاده ی حجاج قرار داشت محلی معروف بود و حتی تاریخ نگاران و جغرافی نویسانِ مخالفین هم آن را نام برده و محل آن را تعیین كرده اند. تا صد سال پیش مسجد غدیر بر پا بوده و با آنكه در منطقه ی مخالفین بوده ولی رسماً محل عبادت و بعنوان مسجد غدیر معروف بوده است، تا آنكه آخرین ضربه را وهابیها زده اند. آنان دو اقدام كینه توزانه برای از بین بردن مسجد غدیر انجام داده اند: از یكسو مسجد را خراب كرده و آثار آن را از بین برده اند، و از سوی دیگر مسیر جاده را طوری تغییر داده اند كه از منطقه ی غدیر فاصله ی زیادی پیدا كرده است.
.